E cun cambio de imaxe comeza a miña andanza documentada por esta terra afastada. Adeus bigote e benvido un 'look' ao máis puro estilo 'Morgan' no Ano da Carracha (aquí rematan as similitudes co personaxe).
Agora espéranme unhas horas de estudo e traballo de clase, pero confío en poder darme unha volta coa cámara pola cidade de Denver para tentar amosar a que será a miña cidade durante o próximo par de anos.
Aquí déixovos unha canción que escribín hai un par de noites, preso da morriña:
Ruxen os ventos
Laian as pingas de orballo nos fentos
E laio eu se penso
Na miña Galiza en calquera momento
Desta saudade
Quen me vai gardar
Desta saudade
Lonxe do meu lar
Sons dunha terra
Que amence tan cedo
Que cando está en tebras
Eu sombra non teño
Desta saudade
Quen me vai gardar
Desta saudade
Lonxe do meu lar
Dos ríos ás fontes
Que viu Rosalía
Eu envexo os montes
Que gardan a Ría
Asubío as cantigas
Que os meus aturuxan
Ninguén se me amiga
Ninguén cantarruxa
Hello meu fillo.
ResponderEliminar¿Cómo é que estás?
Com et va la cosa per aquestes llunyanes terres?
Potser et sents perdut?
No ho crec, perquè sempre has estat valent i mai t'ha espantat al desconegut, d'aixó nestic ben segur. D'on surten, llavors, aquestes rimes melancolicas?
Saps de sobres que t'estimo.
El teu pare.